Om zes uur weer wakker, uitslapen is niet gelukt. Dat is niet erg want we lagen er om negen uur al in.
Vandaag weer een trail gelopen. Eerst weer richting de parkeerplaats gereden waar we gisteren ook de auto moesten achterlaten. Vervolgens weer twee kilometer door de 'wash' gelopen om daarna de Wire Pass Slot Canyon door te lopen. We hebben ons eerst goed laten voorlichten op het informatie centrum of het veilig genoeg was. En dat was zo.
Het info centrum. De vlaggen nog steeds half stok ivm de dood van 19 firefighters.
'Dirt road', 10 mijl tot je bij de parkeerplaats bent.
Ingang Wire Pass Slot Canyon.
zo iets.....
Smal.
Of iets breder.
Met obstakels.
Of nog smaller.
Maar altijd mooi.
En dan is dit het einde van Wire Pass Slot Canyon. Hier kan je kiezen of naar links of naar rechts.
Wij gaan eerst een kilometer naar rechts.
Veel klauteren over 'lots of rocks'.
Maar steeds mooier en heel weinig toerisme.
Daarna een paar honderd meter naar links. Deze canyon (links en rechts) heet trouwens Buck Skin Gulch en is in totaal 21 mijl lang. Martin wil deze canyon ooit nog een keer in zijn geheel lopen.
Hier hebben we onze lunch genuttigd.
En weer de Wire Pass in.
En nog een obstakel.
Inmiddels is het weer aardig warm geworden.
We rijden terug naar het hotel, nee, eerst een ijsje bij de Mac, dat hebben we verdiend.
Daarna pakken we de zwemspullen en gaan op zoek naar een rustig plekje, in en bij Lake Powell.
Ook weer na het nodige klim werk ons eigen plekje gevonden.
Net lekker met 39 graden in de schaduw.
Scenic view vlak bij ons hotel.
Morgenochtend gaan we rijden richting Las Vegas waar we drie nachten verblijven. Daarna zit het erop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten